Artık buna alıştık: lüks ve moda markaları kendilerini (en azından görünüşte) sürdürülebilirlik yarışına attılar. Genellikle çevre temizliğine odaklanan kafa karıştırıcı bir rekabet, yani sürdürülebilirliğe önem veren tüketicilerin dikkatini çekmek amacıyla bazı kuruluşlar tarafından çevreye sahte bir bağlılık göstermek için kullanılan aldatıcı ve hileli pazarlama stratejisi.
Şaşkınlıkla, hatta büyük bir korkuyla fark ettim ki, yeşil badana sadece gerçekte var olmayan ürünleri veya iş çözümlerini "sürdürülebilir" olarak tanıtmakla kalmıyor, aynı zamanda tamamen asılsız şehir efsaneleri yaratma eğiliminde. Bunlardan biri "deri kötüdür: hayvanlar öldürülür ve tabakhane yan ürünleri çevreyi kirletir" cümlesiyle özetlenebilir.
... bir tür tersine yeşil yıkama!
Bu konuda bir şeyler yazmanın gerekli olduğuna inanıyorum.
Gerçeği söylemek biraz zaman aldı ve nedeni basit: Şu ana kadar bu efsaneyi çürütebilecek, kendini kanıtlamış kurumlar tarafından üretilmiş objektif ve sayısal veriler bulamadım.
Son olarak, birkaç gün önce LHCA (Amerikan Cilt ve Gizleme Konseyi) tarafından hazırlanan bir rapor buldum. Amerika Deri ve Post Konseyi (LHCA), et üreticileri, deri işleyicileri, tüccarlar, tabakhaneler, deri ürünleri üreticileri, ayakkabı şirketleri, kimyasal tedarikçileri, makine üreticileri, ticaret birlikleri dahil olmak üzere Amerika Birleşik Devletleri'ndeki tüm deri tedarik zincirini temsil eden bir dernektir. . brokerler, nakliye brokerleri, finans kurumları ve daha fazlası.
Özellikle ilginç olan: amacı deri tedarik zincirinin sürdürülebilir olup olmadığını belirlemek değil. Bunun yerine, çok basit bir soruyu yanıtlamakla ilgileniyor: Eğer deri kullanmayı bırakırsak, çevre bundan faydalanacak mı?
Araştırmada, 25 yıllık piyasa izleme sürecini kapsayan ABD hükümeti veri tabanları kullanılmıştır. İşte makalenin bir özeti:
- Deri kullanımı, yetiştirilen ve kesilen sığır sayısında bir artışa neden olmaz.
- Deri kullanımının durdurulması, sera gazı emisyonlarının yanı sıra et endüstrisi atıklarının atılmasını da önemli ölçüde artıracaktır.
İlk nokta ile ilgili olarak, makale, insanlar deri satın almayı bıraksa bile et ve süt üretimi için yetiştirilen sığır sayısının nasıl aynı kalacağını göstermektedir: Yetiştirilen ve kesilen hayvan sayısının itici gücü gıda talebidir. Aynı zamanda, çevresel etki de önemli olacaktır. ABD'de kullanılmayan 33 milyon derinin yakılması ya da çöpe atılması yılda 750.000 tondan fazla CO2 emisyonuna yol açacak ve dört yıl içinde ABD'deki tüm çöp sahalarını dolduracaktır. Bu durum küresel olarak her yıl 300 milyon derinin israf edilmesine ve 6,6 milyon ton fazla emisyona yol açacaktır.
Bu nedenle, ABD deri endüstrisinin, bugün ürettikleri sığır derilerinin %85'ini geri dönüştürerek sığır çiftçilerinin sıfıra yakın bir atık oranına ulaşmasına yardımcı olduğuna şüphe yoktur. Atık derilerin bertaraf edilmesinin doğrudan etkisinin yanı sıra, petrokimya endüstrisinden alternatif malzemeler temin ettiğimizde sıklıkla ortaya çıkan dolaylı çevresel etkiler de söz konusudur.
Montana Üniversitesi profesörlerinden ve makalenin ortak yazarlarından Dr. Gary W. Brester şu yorumu yaptı
"Bizden deri ve hayvancılık arasındaki ilişkiye tarımsal ve ekonomik bir perspektiften bakmamız istendi. Yirmi beş yıl boyunca takip edilen sonuçlar, postların bir yan ürün olduğunu ve yetiştirilen sığır sayısı üzerinde doğrudan bir etkisi olmadığını göstermektedir. Dolaylı etkiler hesaplanabilir ve %0,3'ten azdır.
Deri kullanımının tamamen durması halinde ne olacağı sorulduğunda Dr. Brester, "Çevresel bir sorunumuz olurdu," dedi.
L&HCA Başkanı Steve Sothmann raporun neden hazırlandığını açıkladı:
"Küresel nüfus kentleştikçe, tarımın nasıl işlediğini daha az anlıyoruz. Bu durum, örneğin deri üretmemenin çevre için iyi olacağı ve daha küçük süt ve et endüstrileri anlamına geleceği gibi yanlış anlamalara yol açmaktadır. Ya da sadece deri üretimi için sığır yetiştiren "deri çiftlikleri" olduğu gerçeğini abartmayın.
"Bu rapor, derilerin süt ve et endüstrilerinin itici gücü değil, yan ürünü olduğunu ekonomik olarak ortaya koymaktadır. Ayrıca derinin kesilmesinin hayvancılık üretimini durdurmayacağını da kanıtlıyor. Gerçekten de derinin karbon ayak izinin tedarikçilerden satın alındığı noktada başladığına dair güçlü bir argüman var. Aslında deri postlarının işlenmesinin, alternatif bertaraf yöntemlerine kıyasla net bir karbon tasarrufu sağladığı söylenebilir.
Ayrıca, Steve Sothmann şu sonuca varıyor:
"Deri kullanmayı bırakmak çevreye zarar verecek, daha fazla atığa, daha fazla sera gazı emisyonuna ve ucuz, genellikle kirletici ikamelere daha fazla talep olmasına neden olacaktır. Hızlı moda ile mücadele etme ve ÇSY sorumluluklarımızı yerine getirme yaklaşımımızın merkezine sürdürülebilirliği koymamız gerekiyor. Mükemmel çözümler yoktur, ancak dürüst ve bilinçli bir tartışma ve ileriye dönük en iyi yolu bulmak için ortak bir sorumluluk vardır."
Ve Forrest Gump'ın Vietnam'da ölen arkadaşı Bubba'yı hatırladığında söylediği gibi: "Bu konuda söyleyeceklerim bu kadar."
Michele Lasi, Satın Alma ve Tedarik Müdürü | Lüks ve Moda Tedarik Zinciri Uzmanı |
He was born in 1986 in Uşak, Turkey. His grandfather had a tannery in Uşak in the 1900s and his father had stores in Istanbul Beyazit, Tbilisi and Moscow and a workshop in Zeytinburnu, so he spent his childhood in his father's leather shop. In 2009, after graduating from Marmara University Journalism Department in Turkey, he started his first journalism career in the national press. He completed his master's program in Sociology. Her journalism life started as a reporter, photojournalist, editor and design at Hűrriyet Newspaper, then she moved to International Media, which has an international design award, and focused on design and worked as a newspaper page designer. Then he left journalism for a while and learned how to sail sailboats and yachts by operating a boat in Fethiye, Turkey's tourism region. While working as a boat operator, he started working remotely in graphic design and editing at Sabancı Holding in Turkey. In 2021, he started journalism with the network in the leather industry that he provided in his childhood and started his editorial life by preparing the Magazine Leather website.
